MUTLUYUZ, GURURLUYUZ!

Bu günleri de gördük ya, artık bize karada ölüm yok :) pembelerimizin ilk gençlik çağlarını aştık, artık olgunlaşmaya başladılar... itiraf etmeliyim ki bazı günler domates hallerini hiç göremeyecekmişiz gibi geliyordu... acemi ebeveynlik işte... neyse ki doğa ana, biz sabırsız fanilere, bıkıp usanmadan hayatın önünde durulamaz gerçeklerini tekrar tekrar ispatlamaya devam ediyor... ama yine de, her acemi ebeveynin yaptığı gibi, bizler de bu ilk pemdomlarımıza etmediğimizi bırakmıyoruz... toprak ekliyoruz, yerlerini değiştiriyoruz, yok olmadı saksıları kuzey-güney yönünde boy sırasına diziyoruz, sırıklara bağlıyoruz, bağcıkların arasında sıkışan çiçekler varsa onları gevşetip kenara alıyoruz, su veriyoruz, çok oldu galiba deyip saksının tabağındaki fazla suları döküyoruz, altta kalan dalları kopartıyoruz, hansaplast bulamazsak rafya ile pansuman yapıyoruz (utanmasak biraz bepanten süreceğiz), vesaire, vesaire... daha tecrübeli yetiştiriciler bize gülümseyerek uzaktan bakıyor... saksı, toprak, v.b. alışverişlere çeke çeke götürülen diğerleri ise mühendislik damarları tutmuş, hesap yapmışlar, bu domateslerin tanesi neredeyse beş ytlye gelecek diyorlar... "ama ne gam", değil mi Halası? :)))